«اقْترَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فی غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ * مَا یأْتِیهِم مِّن ذِکرٍ مِّن رَّبِّهِم محُّْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یلْعَبُون؛[1] زمان حساب دادن این مردم نزدیک شده و آنها در بی‌خبری هم چنان روی گردانند * هیچ پند تازه‌ای از پروردگارشان به سویشان نیاید مگر آنکه به عنوان استهزاء به آن گوش فرا دهند.»
[1]. سوره مبارکه انبیاء، آیات 1 و 2.
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
